RUPERT BUTLER - SS HITLERJUGEND; Historia 12 Dywizji Pancernej Waffen SS,

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Rozdział pierwszyPOCZĄTEKOd chwili narodzin ruchu narodowosocjalistycznego,Adolf Hitler zamierzał wykorzystać możliwości rekrutacyjnestwarzane przez rozmaite grupy i stowarzyszenia młodzieżyniemieckiej. Odwoływał się do uczuć patriotycznych pokole­nia, które pragnęło odbudować z ruin nowe Niemcy.Niemcy posiadały bogate tradycje ruchu młodzieżowego. Od wieludziesięcioleci istniały grupy reprezentujące rozmaite orientacjei zapatrywania, do których zaliczały się również drużynyPfad-finder,czyli skautów. Z reguły były to organizacje, które miałyna celu przede wszystkim nawiązywanie przyjacielskich kontak­tów i urządzanie wspólnych spotkań przy ognisku. Pod koniecdrugiej wojny światowej, apologeci narodowosocjalistycznychNiemiec starali się identyfikowaćHitler-Jugend,czyli organizacjępod nazwą Młodzież Hitlera, ze skautingiem, sugerując, że dzia­łalność HJ w gruncie rzeczy ograniczała się do organizowaniazawodów sportowych i wycieczek krajoznawczych.Taki wizerunek starały się rozpowszechniać zarówno kronikifilmowe, jak i cała narodowosocjalistyczna machina propagando­wa. Ale była to zaledwie część prawdy. Hitler, wkrótce po dojściudo władzy w 1933 roku, oznajmił, że zamierza stworzyć państwo,w którym respektowana będzie zasada całkowitego, obowiązko­wego posłuszeństwa i dyscypliny. Przeciwnikom miały być wy­mierzane surowe kary. W tym planie bardzo konkretną rolęwyznaczono niemieckiej młodzieży, którą zamierzano wykorzy­stać jako narzędzie wojny. Oddziałująca na emocje idea prokla­mowanej przez Fuhrera „Tysiąc letniej Rzeszy" i jego stwierdzenie,że „Tylko ten, kto zdobył młodzież, zdobędzie przyszłość", roz­budziło patriotyzm drzemiący w ulegającym wówczas nierzadkocynizmowi narodzie niemieckim. Młode pokolenie dążyło do5odrodzenia Niemiec, które w latach istnienia Republiki Weimar­skiej dwukrotnie przetrwały konwulsje politycznych agitacjii walk ulicznych.Zapał patriotycznyW chwili ogłoszenia powszechnej mobilizacji w 1914 roku Niem­cy ogarnął patriotyczny zapał i wiara w ostateczne zwycięstwo.W Reichstagu odłożono na bok przeciągające się spory politycz­ne, a cesarz Wilhelm II, mający imperialne ambicje, oznajmiłtriumfalnie: „Nie widzę już żadnych partii, lecz samych Niem­ców". Na froncie zachodnim niemieckie natarcie w kierunkuParyża zostało w listopadzie zatrzymane nad Marną. 4 Armiaotrzymała wówczas rozkaz przełamania alianckiej obrony. Pozanielicznymi żołnierzami zawodowymi w armii tej służyli przedewszystkim młodzi ochotnicy, w tym wielu studentów i uczniów,którzy po odwołaniu ostatniego roku nauki, z entuzjazmem po­spieszyli pod sztandary. Typowym przykładem był Walter Flex,syn nauczyciela, który oświadczył: „Potrzebowaliśmy twardego,prawdziwego idealizmu narodowego, który obudziłby gotowośćponiesienia wszelkich ofiar."Młodzi ludzie z klasy średniej, zrażeni do polityków i teore­tyków, zdecydowanie wierzyli, że to oni, a nie starsze pokolenie,osiągną zwycięstwo. Rzeczywiście, dynamiczny idealizm rówie­śników Flexa, odrzucających retorykę zarówno lewicy, jak pra­wicy, doprowadził do stworzenia podstaw wyznającego ideałyswobody niemieckiego ruchu młodzieżowego. Jego najbardziejwidocznym przejawem był związekWandervogel(Wędrowneptaki). Jego członkowie odrzucali materializm. Zwracali uwagę nakontakt z przyrodą i uświadomienie sobie zalet przedindustrialne-go stylu życia. Mieli oni także zwyczaj ubierania się w zindywi­dualizowanym, typowo ludowym stylu i pozdrawiali się słowemHeil.W roku poprzedzającym wybuch pierwszej wojny światowejprzypadała [setna] rocznica Bitwy Narodów pod Lipskiem,w której wojska Prus, Austrii i państw niemieckich odniosłyzdecydowane zwycięstwo nad Napoleonem. Aby upamiętnić to6wydarzenie, cesarz Wilhelm II wzniósł na polu bitwy pomnik.Wandervógeli inne stowarzyszenia młodzieżowe wykorzystały tęokazję do wspólnego wystąpienia pod sztandaremBiindischeJugend*11 października zorganizowano Festiwal Młodzieży,podczas którego grupy chłopców i dziewcząt, w tym równieżsocjalistów i studentów z pobliskich uniwersytetów w Marburgu,Getyndze i Jenie, zebrały się na Hohe Meissner, górze na południeod Kassel. W tym rejonie powstało mnóstwo romantycznychlegend. Tam, zgodnie z dawnymi folklorystycznymi przekazami,mieszkałaFrauHolle, której dziełem były opady śniegu. Jedenz mówców oświadczył: „Wolna młodzież niemiecka jest zdecydo­wana sama kształtować swoje życie, być odpowiedzialna przedsamą sobą i kierować się wrodzonym poczuciem prawdy. Abyobronić tę wewnętrzną wolność, zwiera swoje szeregi."Po wybuchu wojny w sierpniu 1914 roku powszechnie uwa­żano, że konflikt ten zmiecie maszynerię kapitalistycznej biuro­kracji wraz ze zwolennikami materializmu, do którego z pogardąodnosili się członkowie związkuWandervogel.Rozczarowanienastąpiło bardzo szybko. We Flandrii XXVI. Korpus Rezerwowy4. Armii wysłano do bitwy z rozkazem zdobycia wioski Lange-marck, silnie bronionego punktu umocnionego w obrębie brytyj­skich pozycji obronnych. Korpus ten, sformowany z młodychochotników, został niemal w całości zniszczony. Odwiedzający tomiejsce widzą dziś cmentarz, na którym spoczywa 25.000 żołnie­rzy pochowanych we wspólnej, bratniej mogile.Jak głosi legenda, ponad chaosem bitwy pod Langemarcksłychać było donośny głos, który zaintonował przyszły hymnniemieckiDeułschlands Lied-Deutschland iiber Alles.Melodiępodjęły oddziały, aż w końcu wśród grzmotu angielskich działśpiewali wszyscy. Gdy sanitariusze i noszowi ruszyli, aby zebraćrannych i zabitych, śpiew w dalszym ciągu rozlegał się nad polem* Dosłownie: Młodzież Związkowa. Była to liberalno-demokratyczna organi­zacja młodzieży. Autor mówi o wspólnym wystąpieniu ruchu młodzieżowegow 1913 roku, w którym główną rolę odegrała właśnie organizacjaBiindischeJugend.Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych wBiindische Jugendujawniły się wyraźne różnice poglądów między poszczególnymi jej odłamami.Jedni występowali w obronie swobód demokratycznych, a inni skłaniali się donarodowego socjalizmu(przyp. red. pol. )•7walki i nie umilkł nawet wówczas, gdy grupki niedobitków,ściskając kurczowo karabiny, ruszyły ponownie do szturmu.Bez względu na to, czy była to prawda, czy też legenda, bitwapod Langemarck stała się użytecznym motywem propagandowym.Narodowi socjaliści szybko go wykorzystali, gdy tylko ponowniezaczęto wymagać ofiar od młodzieży niemieckiej. Upajający ro­mantyzm i młodzieńczy idealizm, charakteryzujący ruchWander-vógelzostał zbrutalizowany przez wojenne cierpienia. W niektórychgrupach młodzieżowych nienaruszona pozostała tylko pochwałacnót wiejskiego życia.Wśród organizacji, które starały się podtrzymywać ideałyWandervógel,znalazła się między innymiBiindische Jugend,któ­rej członkowie zwracali uwagę na najdonioślejsze momentyw historii Niemiec, a poszczególne grupy nosiły nazwy takie, jakBismarck, Tannenberg, Hindenburg,czy teżScharnhorst.Jednymz najbardziej charakterystycznych elementów kształtowania sięowych grup był fakt, że obowiązywały w nich stroje organizacyj­ne przypominające mundury. Często były to krótkie spodnie i ko­szule o określonym kolorze - białym, niebieskim, brązowym lubszarym. Chętnie noszono charakterystyczne nakrycia głowy, zwłasz­cza berety, stosowano również indywidualne oznaki i proporce.Pucz monachijskiW listopadzie 1923 roku Hitler popełnił ogromny błąd w oceniesytuacji i spróbował przechwycić władzę w Monachium, obalającrząd Bawarii. Zamach stanu zakończył się porażką. Hitlera aresz­towano i skazano na pięć lat więzienia, ale dzięki amnestii poroku został zwolniony. W tym czasie dziewiętnastoletni GustavAdolf Lenk był przywódcą Narodowosocjalistycznego ZwiązkuMłodzieży(NS Jugendbund),młodzieżowej przybudówki noszą­cych brązowe koszule Oddziałów Szturmowych(Sturmabteilun-gen),czyli SA. Lenk musiał jednak niebawem stawić czołarywalom.Kurt Gruber był dwudziestoletnim studentem prawa, któryzorganizował Wielkoniemiecki Ruch Młodzieży(GrofideutscheJugendverband,GDJV). Wywiązała się walka o władzę, z którejX [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • tejsza.htw.pl

    •