Różaniec Misyjny, 1 MODLITWY, RÓŻANIEC I KORONKI

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Różaniec Misyjny
Afryka – oznacza lasy i święty kolor muzułmanów.
Modlitwa
Boże, spojrzyj z miłością na młode Kościoły Afryki i spraw, aby coraz jaśniej widziały, że
jesteś jedyną Drogą i Prawdą. Niech dzielą się tym przekonaniem ze swoimi siostrami i
braćmi, którzy Cię jeszcze nie spotkali.
Ameryki – oznacza pierwszych czerwonoskórych
mieszkańców.
Modlitwa
Dziewico z Gwadelupy, Matko obu Ameryk, wstaw się u Pana, by napełnił głodem świętości
cały Lud Boży i wzbudził liczne powołania. Matko Pięknej Miłości, strzeż rodziny, by żyły
w zgodzie i błogosław wychowaniu dzieci i młodzieży.
Europa – oznacza białą skórę Europejczyków i
Papieża.
Modlitwa
Królowo Apostołów, Matko Jezusa Chrystusa, byłaś z Nim u początków Jego życia i Jego
misji. Przygarnij do siebie narody Europy. Ojcze, spraw, by rodziny i społeczeństwa
powróciły do swoich chrześcijańskich korzeni. Niech Kościół stanie się na nowo źródłem
licznych powołań misyjnych.
Oceania – Oceania i jej niezliczone wyspy.
Modlitwa
Maryjo, dziękujemy Ci za miłość, którą obdarzasz swych synów i córki w Papui Nowej
Gwinei, dziękujemy za macierzyńską troskę o głosicieli Ewangelii Twego Syna w tym kraju.
Zanosimy do Ciebie błagania o nowe powołania do kapłaństwa i życia zakonnego. Proś Pana
żniwa, by posłał robotników do winnicy swojej.
Azja – oznacza żółty kolor skóry Azjatów.
Modlitwa
Panie, wybrałeś sobie spośród narodów Azji wielu łudzi gotowych dla Ciebie na wszystko. Spraw,
aby świadectwo ich życia wskazywało drogę ku Tobie. Niech Azja szuka Cię żarliwie i podąża za
Twoim głosem. Niech ewangeliczne ziarno zapadnie głęboko w świadomość tych ludów i niech
przyniesie obfity plon.
Rozważania Misyjne
Tajemnice Radosne
(odmawia się w poniedziałek i sobotę)
Tajemnice radosne wprowadzają nas w rzeczywistość, która daje początek spełnianiu się Bożych
obietnic. „…Pozdrowienie Dziewicy z Nazaretu przez Gabriela łączy się z wezwaniem do radości
mesjańskiej: <<Raduj się Maryjo>>. W tej zapowiedzi osiąga swój cel cała historia świata” (RVM
20). Módlmy się, aby Ewangelia – Dobra Nowina ożywiała wiarę ochrzczonych, a dla nie znających
Jezusa była źródłem nadziei na spotkanie z Bożą łaską.
I. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Anioł wszedł do niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś
między niewiastami (Łk 1,26). W Nazarecie, dzięki Maryi „pełnej łaski”, nastała „pełnia czasu” dla
człowieka i całej ludzkości. Bóg wszedł w historię świata, aby pozostać już z nami na zawsze. Ale
jeszcze tak wiele narodów nie zna Jezusa ani Jego Matki. Maryjo, Twoim „fiat” został objęta cała
ludzkość, prosimy Cię o nowe powołania misyjne, by nigdy nie zabrakło zwiastunów Dobrej
Nowiny.
II. Nawiedzenie św. Elżbiety
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu
Judy. Weszła do domu Zachariasz i pozdrowiła Elżbietę (Łk 1,39-40). Jakże obfita okazała się Boża
łaska w życiu Maryi, a tym samym stała się ona darem dla tych, którzy, z ufnością oczekiwali
Zbawiciele. Maryja – Świątynia Boga, z radością zanosi Jezusa Elżbiecie. Maryjo, dziś nadal przez
misjonarzy prowadzisz dzieło głoszenia Chrystusa. Ucz nas, jak należy kształtować uczniów
według Serca Twojego Syna, Jezusa.
III. Narodzenie Jezusa
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna,
owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla Nich miejsca w gospodzie (Łk 2,7).
Były to zwykłe narodziny, chociaż przyszedł na świat Zbawiciel. Ukazują one niewyszukaną miłość
Boga, która objawia się w tajemnicy Wcielenia. Maryjo, troszcząca się o Syna, czuwaj z tą samą
troską nad wszystkimi swymi dziećmi, zwłaszcza z krajów misyjnych, aby Chrystus w pełni się w
nas ukształtował.
IV. Ofiarowanie Jezusa w świątyni
Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do
Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu (Łk 2,22). Józef i Maryja nie szukali przywilejów dla siebie,
ale zgodnie z pobożnym zwyczajem poszli, aby ofiarować Jezusa w świątyni, w domu Ojca. Jezus
jest bowiem darem Ojca dla wszystkich. Maryjo, która w tajemnicy ofiarowania otrzymałaś
zapowiedź miecza boleści, naucz nas wielkodusznie ofiarować w intencji misji nie tylko nasz czas i
talenty, ale także bolesne doświadczenia.
V. Znalezienie Jezusa w świątyni
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami,
przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością
Jego umysłu i odpowiedziami (Łk 2,46-47). Paradoksem wydaje się być zgubienie Jezusa, ale
przecież tym samym był On bliżej Ojca i jego spraw. Od tej chwili wzrastał w mądrości u Boga i u
ludzi. Wzrost w łasce jest powołaniem każdego człowieka. Maryjo, gdy część świata, niegdyś
chrześcijańskiego, zagubiła już Twojego Syna, daj nam na nowo odszukać w Twoich ramionach i
w Twoim Sercu – Jezusa, błogosławiony Owoc Twojego Żywota.
Tajemnice Światła
(odmawia się w czwartek)
Tajemnice światła, do medytacji których zaprasza Ojciec Święty Jan Paweł II, wskazują nową
perspektywę dynamizmu naszej wiary. „Każda z tych tajemnic jest objawieniem Królestwa, które
już nadeszło w samej Osobie Jezusa” (RVM 21). Pomóc innych poznawać Chrystusa, to
podstawowy obowiązek chrześcijański. Aby to jednak czynić, musimy się nieustannie nawracać i
każdego dnia żyć Ewangelią.
I. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A głos z nieba mówił: Ten jest mój
Syn umiłowany, w którym mam upodobanie (Mt 3, 16-17). Chrzest Jezusa zapowiada jego
publiczną działalność, czyli wyjście z darem miłości, przebaczenia i pokoju do wszystkich, którzy
oczekiwali Zbawiciela. Niech dzięki odpowiedzialności za nasz własny chrzest prawda Ewangelii
dotrze do nie znających jeszcze Jezusa. Maryjo, Matko umiłowanego Syna, rozpoczynającego
głoszenie Królestwa, wstawiaj się za misjonarzami, którzy właśnie przygotowują się do działalności
misyjnej.
II. Objawienie siebie na weselu w Kanie
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w
Niego Jego uczniowie (J 2,11). Wydarzenie w Kanie było zwyczajne, ale jednocześnie jakże ważne.
Jezus wszedł w ludzkie sprawy, gdzie potrzebna była Boża łaska i Boże błogosławieństwo. Dziś
Kościół, który z natury jest wspólnotą misyjną, troszczy się, aby wśród wszystkich ludów i narodów
nie zabrakło obecności Jezusa. Maryjo obecna w Kanie, uczestnicząca w misji swego Syna,
pragniemy wypełniać Twe macierzyńskie napomnienia skierowane do Kościoła wszystkich czasów:
Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie.
III. Głoszenie Królestwa Bożego i wezwanie do nawrócenia
Mówił więc: Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym można je porównać? Podobne jest do
ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posadził w swoim ogrodzie (Łk 13,18-19). Wciąż niezmierzone
pozostają horyzonty misji, dlatego chrześcijanie nie inaczej jak tylko przez swoje własne
nawrócenie mogą potwierdzić troskę Kościoła o jego misyjną działalność. Siłą duchowego wzrostu
jest Boża łaska. Maryjo, pośredniczko łask, chroń i rozwijaj naszą wiarę złożoną w nas jak ziarnko
gorczycy, byśmy stali się jej odważnymi głosicielami.
IV. Przemienienie na górze Tabor
Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe. I zjawił się obłok osłaniający
ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie! (Mk 9,2.7).
Wydarzenie z góry Tabor było mistycznym doświadczeniem Apostołów. Jednocześnie stało się ono
darem dla wszystkich, aby „umiłowany Syn” znalazł otwarte serca i umysły na miłość, jaką niesie
od Ojca Miłosierdzia i Łaski. Maryjo, która jesteś niedoścignionym wzorem kontemplacji oblicza
Syna, pomóż nam utkwić na zawsze wzrok w Chrystusowym obliczu i otworzyć się na przyjęcie
tajemnicy Trójcy Przenajświętszej.
V. Ustanowienie Eucharystii
A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: bierzcie, to jest
Ciało moje (Mk 14,22). Dramat Golgoty poprzedziło ustanowienie Eucharystii. Dzięki niej Jezus stał
się obecny wśród nas na zawsze, w sposób pokorny i rzeczywisty. Jest z nami, aby być dla
wszystkich. Maryjo, która najlepiej wiesz, czym jest bliskość Jezusa, spraw, by dzięki posłudze
kapłanów-misjonarzy Chleb eucharystyczny był rzeczywiście dzielony dla wszystkich.
Tajemnice Bolesne
(odmawiane we wtorek i w piątek)
Ludzkie życie często jest przepełnione cierpieniem i bólem, czego doświadczamy rozważając
tajemnice bolesne. „Różaniec wybiera pewne momenty męki, skłaniając modlących się, aby skupili
na nich wejrzenie swego serca i przeżył je na nowo” (RVM 22). Idąc z Jezusem ostatecznie
wychodzimy z obszaru cierpienia, aby budować nowego człowieka, który sens swoich wszystkich
cierpień widzi w zjednoczeniu z ofiarą Zbawiciela.
I. Modlitwa w Ogrójcu
A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: Usiądźcie tutaj, Ja
tymczasem będę się modlił (Mk 14,32). Jezus przychodząc do ogrodu podejmuje świadomie mękę,
ponieważ z tej ofiary rodzi się niepojęty dar miłości, która bez żadnych granic ogarnie wszystkich
ludzi. Maryjo, sercem zawsze obecna przy swoim Synu, otocz swą macierzyńską miłością i otul
tych, którzy przeżywają lęk w obliczu cierpienia.
II. Biczowanie
Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na
ukrzyżowanie (Mk 15,15). Jakże łatwo jest się komuś przypodobać, nawet za cenę cierpienia i
pogardy dla drugiej osoby. Wtedy jeszcze Piłat nie wiedział, że spełniają się proroctwa, a tym
samym Boże obietnice. Biczowanie Jezusa nie było karą, ale drogą do największej ofiary.
Maryjo, „tak” Twojego Syna wobec planów Ojca to także wkraczanie na drogę krzyża. Ukaż nam
zbawczy wymiar cierpienia i sens ludzkich wysiłków i zmagań.
III. Cierniem ukoronowanie
Ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę. I zaczęli Go pozdrawiać:
Witaj, królu żydowski (Mk 15,17). Tak jak wtedy, tak i dzisiaj wyszydzanie drugich nie należy do
rzadkości. Jest ono bolesnym doświadczeniem tylko na pewien czas. Ostatecznie bowiem
zwycięstwo zawsze należy do pokory. Maryjo, widząc oblicze Syna – Ecce homo – i tak dobrze
znająca rzeczywistość poniżenia, ucz nas cierpliwie znosić wszelkie doświadczenia oraz powierzać
nasze troski miłosiernemu Sercu Chrystusa.
IV. Droga krzyżowa
Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować. I przymusili niejakiego Szymona z Cyreny, ojca
Aleksandra i Rufusa, który wracając z pola właśnie przechodził, żeby niósł krzyż Jego (Mk 15,21).
Jezus idąc drogą krzyżową znaczył jej kolejne etapy, które tradycja chrześcijańska ujęła
w czternaście stacji. Każdy krok Jezusa, również z Szymonem, to krok uczyniony z miłości, aby
ofiara była pełna. Maryjo, Ciebie także nie zabrakło na drodze krzyżowej Syna. Nie opuszczaj nas
w nieszczęściu, módl się za nami grzesznymi, zwłaszcza gdy nadejdzie godzina naszej śmierci.
V. Śmierć na krzyżu
A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. O godzinie
dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Boże mój, Boże, czemuś Mnie opuścił? (Mk 15,33-34).
W tym niepowtarzalnym dniu w dziejach ludzkości dokonało się dzieło zbawienia, chociaż w historii
świata do tego dnia śmierć poniosło wielu skazańców. Śmierć Jezusa to śmierć dla życia, aby inni
mieli je w obfitości. Maryjo stojąca pod krzyżem, spojrzeniem pełnym bólu wpatrzona w
Ukrzyżowanego, nie pozwól nam nigdy utracić nadziei.
Tajemnice Chwalebne
(odmawiane w środę i w niedzielę)
Tajemnice chwalebne nie są tajemnicami sukcesu, lecz są kierunkowskazem ku nowej
rzeczywistości, która jest trwałym owocem zbawczego dzieła Jezusa. „Różaniec zawsze wyrażał to
doświadczenie wiary, wzywając wierzącego do wyjścia poza ciemności męki, by utkwić wzrok w
chwale Chrystusa w zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu” (RVM 23). Niebo jest otwarte dla
„błogosławionych”, czyli dla tych, którzy z Ewangelii uczynili program swojego życia, a swoją wiarę
wyrażają czynami miłości do Boga i bliźniego.
I. Zmartwychwstanie Jezusa
Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał (J 24,6). Grób nie
jest miejscem, gdzie szuka się radości. Tym razem pusty grób stał się powodem wielkiego
zdumienia i niezniszczalnej nadziei, której źródło jest w zmartwychwstaniu. Maryjo z
wielkanocnego poranka, rozpromieniona radością zmartwychwstania, wzbudź w nas nowy zapał i
entuzjazm dla misji.
II. Wniebowstąpienie
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił,
rozstał się z nimi i został uniesiony do Nieba (Łk 24,50-51). Z horyzontalnego wymiaru ludzkiego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • tejsza.htw.pl

    •